مدل اساسی پیشبینی رفتار خرابی مدار خط در علائم الکتریکی راه آهن

آماده بکاری روسازی راه آهن شرط بلا منازع بهره برداری از آن در ارائه خدمات حمل و نقل ریلی است. از آنجا که توقعات عمومی در خدمات برنامه ریزی شده بخصوص در جابجایی مسافرفاقد پذیرش وقفه ای برای عملیات نگهداری است اقدام پیشگیرانه برای رفع ازکارافتادگی روسازی از اهمیت ویژه ای برخوردارمی گردد. از بین تجهیرات روسازی مدار خط که ازکارافتادگی آن تقریبا معادل از کارافتادگی خط است, ناشناخته ترین رفتار را برای پیشبینی وقوع زمان از کارافتادگی دارد تحقیقات انجام شده هیچگاه پاسخ مستقیمی به برآوردی از پیشبینی زمان وقوع خرابی مدار خط و یا علائم الکتریکی یک ایستگاه در حالت جامع شرایط ذاتی تجهیز،  شرایط بهره برداری تجهیز و  وضعِت نگهداری تجهیز نداشته اند و غالبا در فضایی  محدود از شرایط کاری خلاصه و ساده سازی شده موضوع را بررسی کرده اند. مدل اساسی پیشبینی رفتار خرابی مدار خط برپایه تخمین توابع توزیع چگالی و تجمعی احتمال خرابی و قابلیت اطمینان آن قرار دارد. این تخمین از آنجا معتبر می گردد که توابع آماری مورد نظر با متوسط گیری روی تعداد زیادی پیشامد در شرایط واقعی محاسبه و اعتبار آن با روشهای نظری استاندارد تایید می گردد. برای مطالعه ی موردی مدار خط ایستگاه راه آهن تهران انتخاب شده است که تخمین تابع توزیع تجمعی خرابی آن براساس تحلیل آمار حدود ده سال گزارش از کار افتادگی آن دست می آید. این تخمین  بر مدل توزیع  ویبل برازش شده تا پارامترهای شکل, مقیاس و مبدا مدل رفتار خرابی مدار خط بدست آید.  نتایج بدست آمده با پذیرش 5 درصد خطا در برازش حاکی از آن است که مدار خط ایستگاه راه آهن تهران  با متوسط زمان بین دو خرابی برابر با 7/2 روز برای 7/1 روز, 5/7 روز و 11 روز از زمان شروع کار بعد از رفع هر خرابی بترتیب با احتمال 50 درصد, 10 درصد و 5 درصدبا خرابی مواجه نحواهد شد.